Joyce David woont in Westende, aan zee, met haar man en twee jonge kinderen van 2 en 6. Ze is onderzoeker aan de Leerstoel Fiets van de Universiteit Gent, waar ze doctoreert rond fietsmobiliteit met een focus op kinderen. "Mijn kinderen zijn mijn grootste inspiratiebron", lacht ze.
Voor Joyce is de fiets een logische keuze. “Onze garage staat vol met fietsen in allerlei vormen en maten. We hebben net een nieuwe bakfiets gekocht en daarmee brengen we de kinderen naar school en de onthaalmoeder. Mijn job is deels thuiswerk, deels aan de universiteit. Die verplaatsingen probeer ik zoveel mogelijk met de trein te doen, al lukt dat niet altijd door de puzzel met de kinderen.”
Fietsplezier
Toch overheerst de fiets. Niet alleen omdat het praktisch is, maar ook omdat het leuk is. “De wind in je haar, de geur van de zee, het groen… dat ervaar je niet in een auto. En ook: contact. Even een babbeltje aan de schoolpoort, samen onderweg zijn. Dat zijn toffe momenten.”
Tijdswinst?
“Er zijn tegenwoordig zoveel soorten fietsen dat er voor iedereen wel een oplossing is. Experimenteer, test uit wat werkt. En sta eens stil bij de echte tijdswinst van de auto – vaak valt dat tegen. Wij merkten dat we soms maar drie minuutjes wonnen met de auto, maar wel het plezier van de fiets inruilden. Dat is het ons niet waard.”
Joyce’ werk en visie gaan hand in hand
“Uit mijn onderzoek blijkt dat kinderen het fijn vinden om zich autonoom te mogen verplaatsen. Ze halen daar plezier uit. Wij zien verplaatsingen vaak als iets functioneel, maar ik denk dat we meer aandacht mogen geven aan het stukje plezier. En dan kan de fiets daar een heel mooi vervoersmiddel voor zijn.
